Organizacja weteranów SS Stille Hilfe ‒ Cicha Pomoc dla Jeńców Wojennych i Internowanych ‒ działa bez przeszkód od 50 lat. Jej najbardziej znanym członkiem jest Gudrun Burwitz, córka Heinricha Himmlera. Przez ponad cztery dekady nazistowskie stowarzyszenie funkcjonowało jako organizacja pożytku publicznego. Oficjalnie opiekowało się hitlerowskimi zbrodniarzami wojennymi, służąc im wsparciem prawnym i finansowym, a często także pomocą ze strony prominentnych polityków. Jednakże Cicha Pomoc rozwija równocześnie międzynarodowej sieć brunatnej braci. Czuwa nad wychowaniem kolejnych pokoleń i przekazaniem im zaplecza finansowego. Dla neonazistów drugiej i trzeciej generacji, dawni brunatni towarzysze są nie tylko wzorcem ideowym, ale także pełnymi entuzjazmu, pomocnymi doradcami. Raport Schröma i Röpke ukazuje od wewnątrz funkcjonowanie środowisk nazistowskich. Opisuje jak mordercy pokroju Aloisa Brunnera czy Klausa Barbie zdołali zaangażować się w grę wywiadów i ruch neonazistowski. Przedstawia przypadki Ericha Priebkego, "księgowego śmierci" z Rzymu, oraz Antona Mallotha, brutalnego nadzorcy z Theresienstadt, jako dowód na opieszałość niemieckiego wymiaru sprawiedliwości. Zakreśla podłoże, na którym wyrosły dzisiejsze ruchy ekstremistyczne.